Ostatni dzień wakacji

Post sponsorowany przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne, Eli Lilly and Company (producenta Prozac`u) oraz Stowarzyszenie "Stop Empatii".

Ostatnio bardzo często docierają do mnie sygnały (szczególnie od tzw. płci pięknej) o atakującej znienacka jesiennej depresji. Biorąc pod uwagę skalę zjawiska, można mówić już o epidemii (albo o modzie). Stąd mój dzisiejszy apel: "Weźcie się w garść do jasnej cholery". To, że pada i jest zimno to jeszcze nie powód, żeby odkurzać kasety Joy Division i płakać przy lampce wina i zdjęciu byłej/byłego/przyjaciółki z wakacji/obiektu westchnień, który permanentnie ma Was w dupie/psa, który nie wygrał heroicznej walki z rakiem/itp.

Przecież Bracia Panczo śpiewali (może dla jaj, ale jednak), że "najważniejsze w życiu jest, szczęście dzielić z innymi i uśmiechać się". I ja rozumiem, że jeśli nie jest się pracownikiem Caritasu na misji w Burundi to ciężko się cały czas szczerzyć i dzielić szczęściem z innymi (szczególnie gdy nie ma się z kim), ale użalanie się nad sobą to naprawdę wyjątkowo niefajne zajęcie.

Po co się męczyć i zatruwać życie sobie i innym? Lepiej wyjść na spacer, napić się czekolady, kupić coś sobie, strzelić samobója (ŻARTUJĘ!!!), albo spotkać się z kimś (najlepiej kimś kogo się nie lubi - wkurwienie najlepsza metoda na doła), a najlepiej odwiedzić najbliższego psychiatrę, który zdołowanym służy radą (gorsza opcja) lub receptą (lepsza opcja).















U Was jesień, u mnie lato.